A zei: ‘Ik heb een tijdje plekken met een babyoverschot gemeden.’ Nu had ze er geen last meer van. Ze zag er goed uit. Er hangt een schoonheid rondom haar die mijn ogen willen blijven onderzoeken. Toen ze in de keuken van het dorpshuis – dat hier nog gewoon was, al werd er niet in gegymd zoals in het dorpshuis van mijn herinnering, wel geknutseld, M zei: ‘Op deze stoelen wordt maandag weer geknutseld en gekwijld’ – toen A dus in de keuken om thee en fris ging vragen kwam ze terug met een kruipend kind dat toebehoorde aan een oud-studiegenoot van A. Met kruipende kinderen is het als met zelfrijdende speelgoedauto’s: je moet ze af en toe met hun neus in een andere richting zetten.