Fleurig

Nu de tuinmannen het grote werk hadden gedaan, kon ik aan de slag met het kleine. Vegen, de afgeknipte druivenranken in de container doen, mos en klein onkruid tussen de tegels weg schrapen, wel voorzichtig, want de gehoornde klaverzuring met zijn roodbruine klavertje-vierachtige blad en een piepklein geel bloempje moet juist blijven. De grote tegels liggen na tien jaar niet meer helemaal vlak, kleine hoogteverschillen. Die gehoornde klaverzuring maskeert in al zijn kleinheid de onregelmatigheden en verzacht de stenigheid. Ook de potten moesten nodig van nieuw leven worden voorzien. Gelukkig had Albert Heijn voor de Pinksteren Franse geraniums in de aanbieding: drie voor 5 euro, geen idee of dat veel of weinig was. Eenvoudig was het wel: ik vond ze mooi, geen tuincentrumkeuzestress van honderd andere mooie planten, naar huis lopen, klaar. Ik pakte een tray van zes en selecteerde paarse, roze, lichtroze, rode, roodroze, witroze, witpaarse. In een boodschappentas zette ik er nog drie. ‘Gaat u een tuincentrum beginnen?’ Het meisje bij de Klantenservicekassa glimlachte. Ik drenkte de negen een nacht in water. De dag voor Pinksteren was een prachtige dag. In een van de potten met daarin vorig jaar dahlia’s was geen knol meer te vinden, hoe ik ook schepte met mijn handen; in een andere pot heel veel knollen, maar erg nat, eentje zelfs helemaal glazig en papperig. Ik trok onkruid en vooral veel peterselie – vorig jaar gezaaid – uit de bovenlaag, gooide de papperige knollentros weg, maakte de aarde los, woelde ze om, vulde aan met nieuwe aarde, mengde er mestkorrels door en zette de geraniums in de potten. Iets schuin, naar buiten toe, dat moet ik een keer gezien hebben in een tuinprogramma, oogt mooier en voller. De bak met de vlinderstruik versierde ik met een een rode en roze geranium, het paars van een campanula die zich vanzelf had uitgezaaid en het roodbruin van een eveneens vanzelf uitgezaaide heuchera. Er zit weer iets raars in de vlinderstruik, beestjes, het blad lijdt. Omdat AH zondag dicht zou zijn en de karren met Franse geraniums nog best vol waren, gokte ik zaterdagavond op afprijzing. Maar nee. Ik kocht nog zes planten, drenkte die weer een nacht en zette die zondag in potten. Tweede Pinksterdag waren de geraniums niet fris meer, maar nog geen teken van korting. Ik begreep niks van het kapitalisme. Dinsdag zaten er 35%-kortingsstickers op de bloemenkarren, maar toen had ik er geen zin meer in. Woensdag stonden bij de achterste kassa nieuwe karren met gewone geraniums fris en vers klaar. De op een haar na dode Franse geraniums gingen per drie weg voor 1,50 euro. Ondanks de slogan ‘weggooien is zonde’ ging er veel weggegooid worden. Ik zocht de zes minst zielige uit. Die staan zich nu vol te zuigen.