Haar

Jonge meiden met kort haar zie je eigenlijk niet meer, zei Stacy. ‘Als er al eentje langskomt, dan is het meestal…’ Stacy dacht na. ‘Een alto?’ vroeg ik. ‘Eentje die niet bang is anders te zijn?’ Ze knikte. ‘Als ze een jaar of twintig zijn dan beginnen sommigen het zat te worden, alles op een lengte, het is ook saai. Niet dat het er gelijk vanaf gaat, maar dan mogen er lagen in of een leuke lok, al schrikken ze nog behoorlijk als ze zien hoeveel er van de bovenlagen afgaat.’ Meiden kwamen vaker dan jongens met plaatjes van beroemdheden. Dan moest er veel uitgelegd worden. Dat je bepaald type haar moet hebben voor een bepaalde coupe bijvoorbeeld. Ook ‘in’ was dat beige van Beyoncé. ‘Dan komen er donkere meiden met zwart haar en die willen dan Beyoncé-beige. Ze snappen niet dat dat niet kan. “Maar waarom kan het bij Beyoncé dan wel?” vragen ze. Weet je hoeveel pruiken Beyoncé in de kast heeft liggen?’ Stacy zuchtte. Ik zei: ‘Die stuur je terug naar school, “beter opletten bij tekenles als het over het maken van kleuren gaat,” zeg je dan.’ Stacy grinnikte. Dat ging ze voortaan doen. Via de spiegel zag ik Ron Linker vanuit Parijs verslag doen op een tv-scherm zonder geluid.