Ik zat er niet over in dat de miezerregen hele kleine druppels maakte op het terras. Mijn broer had regen nodig, beter gezegd, zijn bruine bonen. Hij had ook wel eens andere bonen overwogen – witte, zwarte –, maar alleen voor bruine was altijd markt, vooral Italianen waren er dol op. Toen we het over de bonen hadden, was de regen alleen nog maar voorspeld. Ik had onderweg een beregeningsinstallatie gezien. ‘Geen doen,’ zei mijn broer. ‘Het is alsof je in een halve minuut een bui van twintig millimeter loslaat.’ Bij de eerstvolgende echte bui zou dat beregende land in een groot waterballet veranderen. Alhoewel ik het de hele dag lekker door zag miezeren, bleek het niet genoeg, drie millimeter maar, er moest nog twaalf millimeter bij. Overmorgen weer een kans, zei ik.