Ik sloeg linksaf, over de Atlantabrug en stopte bij een spiksplinternieuw straatnaambord. Todakade stond er, en daaronder: Toda – Olympische roeibaan in Japan (1964). Iets verderop was het Nely Gambonplein, op het blauwe bord stond: voorvechtster voor het vrouwenroeien. Ik stond na een pittig stuk fietsen plotseling oog in oog met een roeibaan van Olympische allure, twee kilometer lang, met commentaartoren en Cameraweg op de ene oever, voor meerijdende camera’s, en een coachingspad op de andere oever. Er waren in- en uitroeibanen, professionele opstapsteigers, een botenhuis, las ik op een verhelderend infopaneel. Het moest afgelopen jaar gerealiseerd zijn, ongeveer rond deze tijd vorig jaar had ik mijn renronde naar de andere kant verlegd en kwam ik niet meer aan deze kant van de Rotte en nu was deze hele polder een recreatiegebied met een Lisdoddenlaantje en struinpaden voor wandelaars en bij hoog water kon de hele polder vollopen zodat ik droge voeten hield. En deze internationale roeibaan dus, op een paar kilometer van mijn huis. Ik fietste over de twee kilometer lange Cameraweg, naar de startplek van de baan, daar kwam ik op de Dirk Smitskade, Dirk Smits was een achttiende eeuwse dichter die onder andere dichtte over Erasmus: ‘De ernstfeste Wysheit daelde, in schijn van DESIDEER / Aan de oevers van de Rotte, om ‘t aerdryk te overstralen’. De wind kwam uit het westen, ik moest even flink stampen op de trappers, nu over de Sydneybrug, alles ademde Olympische allure. En ik snapte het plotseling. Deze stad, met een metrostation diep in de grond, dat gewoon op tijd af was, en binnen het budget, net als het nieuwe, mooiste treinstation van Nederland, ook op tijd en binnen het budget, had nu in alle stilte die roeibaan klaar. Als die andere stad weer eens met veel bombarie de Olympische Spelen probeerde binnen te halen en het zou weer eens hangen op concrete bewijzen, dan kon mijn stad die andere stad op de schouder tikken en zeggen: de roeibaan ligt er al hoor. De baan heette trouwens de Willem Alexander Roeibaan. Aan alles was gedacht.