Boos

object674Ik las dat jongeren de ouderen subsidiëren. Het was een van de best bewaarde geheimen, zei gedragseconoom Henriëtte Prast in Trouw. Op een andere krantenpagina las ik dat het inkomen en het vermogen van mensen boven de 65 de laatste twintig jaar veel meer was gegroeid dan dat van mensen onder de 65 en dat de ouderen in doorsnee ook een hoger inkomen hebben dan de mensen onder de 65 en ook meer vermogen en dat hun kans op armoede veel kleiner is dan die van jongeren. Ik snapte niet dat er nog geen sociaal-democraat op de digitale zeepkist was gesprongen om het succes van de sociale welvaartsstaat te claimen. In een halve eeuw tijd was de arme, zwakke, afhankelijke groep ouderen omgetoverd tot de rijkste groep in de bevolking. En was dat niet de opzet van een sociale samenleving: de zwakkeren beschermen en hun situatie verbeteren? Er zitten twee sociaal-democraten op Sociale Zaken. Die konden direct een plan lanceren om dit succes te herhalen voor de huidige zwakste groep: eenoudergezinnen. Die voeren al decennialang de verkeerde lijstjes aan. Ook de liberalen hadden alle reden de zeepkist op te zoeken. Ze doen graag alsof ze niks moeten hebben van overheidsingrijpen, maar als er een groep is die belang heeft bij rust en stabiliteit dan zijn het wel de ondernemers. Hadden ze niet zelf aan de basis gestaan van de moderne verzorgingsstaat met hun per beroepsgroep of bedrijf opgezette ongevallen- en oudedagsregelingen, bedrijfsscholen, soms hele woonwijken en hadden ze in de jaren tachtig van de vorige eeuw niet dankbaar en massaal gebruik gemaakt van de sociale zekerheid om hun overtollige personeel via de zachte glijbaan van WAO en WW weg te werken? Uit weer een ander onderzoek naar emoties in de politiek bleek dat het vooral de ouderen waren die boos waren op de politiek. De jongeren, die deze boze mensen subsidieerden, bleken het positiefst. De gedragseconoom begreep niet waarom juist de ouderen zo boos waren, terwijl die dus het rijkst waren en ook niet meer het risico liepen ontslagen te worden. Ze zei ook: we moeten stoppen met het bevoordelen van de ouderen, die veel minder belasting betalen dan mensen onder de 65. Ik snapte het wel. Die ouderen voelden de bui allang hangen. Ze wisten allang dat hun bevoorrechte positie onhoudbaar is. Ze waren met veel en die boosheid was gespeeld om de politici, die bij iedere maatregel peilingbureaus polsten om te kijken wat die maatregel met hun populariteit deed, bang te maken. Zoals een kind dat naar bed moet en weet dat het er niet onderuit komt toch nog even gaat jengelen en zeuren om het tijdstip iets uit te stellen. Moderne politici waren als moderne ouders: ze hadden geen trek in gezeur.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.